Əli (ə) Fatiməni (s.a.) müdafiyə etdi?
Həzrəti Rəsulullahdan (sallallahu aleyhi və alih) baş verən o dəhşətli faciələr tarixin ən qanlı səhifələrindəndir. Həmin dövrdə İslamın taleyi həll olunurdu. Nə qədər gizlətməyə çalışsalar da, bir az araşdırma ilə məlum olur ki, Peyğəmbərin Əhli-beytinə (ə) hədsiz zülmlər edilmiş və haqları əllərindən alınmışdır. Bunu inkar edə bilməyənlər isə belə bir bəhanə gətirir ki, necə olur ki, Əli əleyhissalam kimi şücaətli şəxsin yanında belə hadisələr baş verir və Həzrəti Zəhra salamullahi aleyha hücuma məruz qalır?
1. Əvvəla, kim deyir ki, Əli əleyhissalam zövcəsini müdafiyə etmədi? Əlbəttə, bu kimi hadisələri olduğu kimi əhli-xilaf mənbələrində görmək möcüzə kimi bir şey olardı, aydındır ki, bir çox həqiqətlər təhrifə məruz qalıb və ya ümumiyyətlə haqqında danışılmır. Özlərində olmasa da bəzən şiə mənbələrinə istinad edib haqqı paylaşan alimlər də olub.
Ömər qəzəbləndi və Əlinin evinin qapısını yandırdı, evə daxi oldu. Fatimə (salamullahi aleyha) Ömərə tərəf gəldi və fryad etdi: Ey atacan! Ey Rəsulullah! Ömər qılıncını qınında olduğu halda qaldırdı və Fatimənin qabırğasına vurdu. Qamçısını qaldırıb Fatimənin biləyinə vurdu. Fatimə fəryad elədi: Ey atacan! Əli əleyhissalam (bunu görüb) yerindən qalxdı və Ömərin yaxasında yapışıb şiddətlə çəkdi və yerə yıxdı. Burnuna və boğazına vurdu.
"Ruhul-Məani", Alusi, cild 3, səh. 124
Şiə mənbələrindən:
“Bu zaman, Əli b. Əbu Talib (əleyhissalam) yerindən sıçrayıb, Ömərin yaxasından yapışdı və onu silkələyib yerə çırpdı. Burnuna və boynuna yumruq vurdu hətta, onu öldürmək belə istədi. Bu zaman Allah Rəsulunun (s) sözünü və o həzrətin səbr və ona itaət etməsi barədə etdiyi vəsiyyətini xatırlayıb (əl saxladı) və dedi: “Ey Səhhakın oğlu, and olsun Məhəmmədi (s) peyğəmbərliklə kəramətləndirənə ki, əgər Allah tərəfdən öncədən təyin edilmiş bir yazı olmasaydı, bilərdin ki, mənim evimə girə bilməzsən!
Süleym ibni Qeys Hilalinin kitabı, cild 1, səh. 387
2. Elə öz mənbələriniz təsdiq edir ki, Həzrəti Fatimənin (salamullahi aleyha) evinə hücum olub və təhdid edilib. Hələ əlavə etmisiniz ki, guya Əli əleyhissalam bu təhdidin qarşısında sadəcə çıxıb və beyət edib. Sizcə bu qədər şücaətli olan Əli əleyhissalam niyə bu təhdidə cavab vermədi?
“Əbu Bəkir Əli əleyhissalama yazdı ki, gəlib beyət etsin. Lakin, Əli əleyhissalam Əbu Bəkrə beyət etmədi. Ömər əlinə məşəl götürüb, gəldi. Xanım Fatimə (salamullahi aleyha) qapıya çıxdı və dedi: “Ey Xəttabın oğlu! Qapımı yandırmaq istəyirsən?” Ömər dedi : “Bəli. Atanın hökmündən də güclüdür bu hökm”. Əli əleyhissalam gəlib beyət edib dedi: “Mən özümə söz vermişdim ki, Quranı cəm etməsəm çölə çıxmayacam”.
"Ənsabul-əşraf", Bəlazuri, cild 1, səh. 586
3. Rəsulullah (sallallahu aleyhi və alih) Əli əleyhissalama əmr etmişdi ki, nə baş verirsə versin, səbr etsin:
Sən və Fatimə (ə) barəsində bu ümmətdən yetişən hadisələr müqabilində səbirli olmağı tövsiyə edirəm. Mənə qovuşana qədər səbirli ol”.
"Xəsaisul-əimmə", Seyid Rəzi, cild 1, səh. 72
Əhli-xilaf mənbələrində də bu barədə hədislər var:
Əli ibni Əbu Talib buyurdu: Rəsulullah (sallallahu aleyhi və alih) mənə dedi: Tezliklə məndən sonra ixtilaflar olacaq. Əgər sülhə riayət etməyi bacarsan, bunu elə.
"Musnəd", Əhməd ibni Hənbəl, cild 1, səh. 469
"Məcməuz-zəvaid", Heysəmi, cild 7, səh. 234
Rəsulullah (sallallahu aleyhi və alih) özü də özündən əvvəlki peyğəmbərlər kimi baş verən hadisələrə səbr edirdi.
"Ulul-əzm rəsulların səbr etdiyi kimi, sən də səbr et!" Əhqaf surəsi, 35-ci ayə
O isə ən gözəl nümunədir. Məkkə müşrikləri müsəlman qadınlara əzab verir, onları öldürürdü. Məsələn, İslamın ilk şəhid qadını Süməyyə barədə Allah Rəsulu (s.a.a) Əmmar və ailəsinə səbrli olmağı tövsiyə edirdi.
"Əl-İsabə", İbni Həcər Əsqəlani, cild 13, səh. 393
Həmçinin, əhli-xilaf mənbəsinə görə, Əbu Cəhlin adamı Həzrəti Fatimə salamullahi aleyhanın başına vurur:
Qureyşdən bir oğlan, sübh çölə çıxmış Fatimə binti Rəsulullahın (s.a.) başını yaralayır. Nida etdi: Ey Əbduşşəms övladları... Əbu Süfyan və Əbu Cəhl çıxdılar, Əbu Cəhl Əbu Süfyana dedi: Ey Əbu Süfyan, bu şəxs mənim məmurumdur (mənim əmrimlə etdi) və qayıtdı.
"Sirətu İbni İshaq", cild 1, səh. 265
Sizin mənbələrə görə Rəsulullahın (sallallahu aleyhi və alih)qızı barədə belə bir şey baş verirdisə, niyə gedib Əbu Cəhldən qisasını almırdı?
4. Hamıya məlumdur ki, İbrahim əleyhissalam öz xanımı Həcəri və oğlu İbrahimi gətirib Məkkənin çölündə, susuz bir yerdə qoyub getmişdi. Hansı biriniz bu cür edərdiniz? Allah əmr edirsə, burada heç bir bəhanə yeri qalmır.
5. Mövzu İbrahim əleyhissalamdan düşmüşkən, əhli-xilafın ən səhih bildiyi kitabda Əbu Hureyrədən belə bir hədis gəlib:
"...Bir gün İbrahim Sara ilə birlikdə zalım hökmdarlardan birinin məmləkətinə gəldi. Hökmdara xəbər verildi ki, şəhərə bir nəfər gəlib, yanında dünyanın ən gözəl qadını var. İbrahimi yanına gətizdirib soruşdu: Bu qadın kimdir? İbrahim (ə) dedi: Bacımdır. Sonra İbrahim Saranın yanına gəldi və dedi: Ey Sara.Yerüzündə səndən və məndən başqa iman edən yoxdur. Bu kral, məndən səni soruşdu. Mən də dedim ki, bacımsan. Olmaya mənim sözümü yalana çıxardasan. Sonra zalım kral Saranı çağırtdırdı. Sara onun yanına girəndə kral əlini ona uzatdı, o anda nəfəsi sıxıldı. Dedi: Mənim üçün dua elə, mən sənə zərər verməyəcəyəm. Sara Allaha dua etdi, şəfa tapdı. Yenə əlini uzatdı. Bu dəfə də daha şiddətli bir hala düçar oldu. Yenə dedi ki, məni dua elə. Sağalan kimi qapıçısını çağırtdırıb dedi: Siz mənə şeytan gətirdiniz!
Sonra Həcəri Saraya xidmətçi olaraq hədiyyə etdi. Sara İbrahimin yanına gəldi. İbrahim, namaz qılırdı. Əliylə işarə edib "Məhyə" halın necədir dedi. Sara: Allah kafirin tələsini özünə qarşı çevirdi və Həcəri mənə xidmətçi verdi."
"Səhih", Buxari, Kitabul-Ənbiya, "Allah İbrahimi özünə xəlil seçdi" babı.
Sizin mənbənizə görə, nəuzu billah, İbrahim əleyhissalam arvadına bacı deyib kralın yanına yollayır və qayıdanda da sadəcə soruşur ki halın necədi?
6. Münafiqlər Əli əleyhissalamı qızışdırıb fitnə törətmək istəyirdilər. Məkkə hələ təzə fəth olunmuşdu və bəziləri elə yalandan İslamı qəbul edib dinin əleyhinə fəaliyyət göstərirdilər. Onlara bəhanə lazım idi ki, müsəlmanlar arasında böyük fitnə salıb ümumiyyətlə təzədən hakimiyyətə gəlsinlər. Belə bir halda hətta yalandan şaiyə də yaya bilərdilər ki, Əli əleyhissalam Zəhranın ölümünə səbəb oldu. İnandırıcı görsənməsə də, tarixdə buna bənzər iftiralar atmışdılar:
“Əmmar Yasir öldürüləndə Əmr ibn Həzm Əmr ibn Asın yanına gələrək deyir: “Əmmar öldürüldü! Allah Rəsulu (s.ə.s) demişdi ki, onu bir dəstə zalım öldürəcək!”. Əmr ibn As bu sözlərdən əsəbləşdi və dedi:“Qüdrət sahibi yalnız Allahdı”və Müaviyənin yanına getdi. Müaviyə soruşdu: “Nə olub?” Əmr ibn As: “Əmmar öldürülüb!” −Öldürülüb öldürülüb də, nə olsun? −Mən Allah rəsulundan eşitmişəm ki, onu zalımlar öldürəcək. Cavabında Müaviyə dedi: “Məgər onu biz öldürmüşük? Onu Əli və onun tərəfdarları öldürüblər! Onlar onu döyüşdə iştirak etməyə məcbur edib bizim qılınc və nizəmiz arasında qoydular”.
"Musnəd", Əhməd ibni Hənbəl, cild 4, səh. 199, hədis 17813
7. O ki, deyirsiniz, bu qədər şücaətli Əli əleyhissalam niyə Həzrəti Fatiməni müdafiyə etmədi, eyni sualı sizə ünvanlayırıq: O Əli ki, şücaəti dillər əzbəri idi, niyə Rəsulullahdan (sallallahu aleyhi və alih) sonra heç bir xəlifənin "fəthlərinə" qatılmadı və kafirlərə qarşı döyüşmədi? Özünün xilafətinə qədər düz 25 il ərzində heç bir vəzifə tutmadı, İran, Bizans və başqa heç bir ölkələrlə döyüşə gedən ordulara qoşulmadı.
8. Xəlifə Osman ibni Əfvanın da evinə hücum olmuşdu:
Səvdan ibni Həmran gəlib Osmanı vurmaq istədikdə, Nailə binti Fərafisə (Osmanın arvadı) özünü onun üstünə atdı. Səvdan qılıncı çəkib barmağını kəsdikdə Nailə geri çəkildi. Səvdan əli ilə onun arxasına vurub dedi: Arxası necə də böyükdür! Sonra isə Osmanı vurub öldürdü.
"Tarix", Təbəri, cild 2, səh. 676
"Əl-Bidayə vən-nihayə", İbni Kəsir, cild 7, səh. 188
"Yəvmuddar günü (Osmanın evinə hücum olan günü) Osman dedi: Həqiqətən Rəsulullah (s.a.a) məndən əhd aldı və mən buna görə səbrliyəm."
"Sünən", Tirmizi, Mənaqib babı, hədis 3711.
"Sünən", İbni Macə, cild 1, səh. 42
"Musnəd", Əhməd ibni Hənbəl, cild 1, səh. 57
"Təvatür həddində məlumdur ki, Osman namusunu ləkələyən şəxsə qarşı insanların ən səbrlisidir. Osmanın qətl vaxtına qədər olan səbri müsəlmanların yanında onun fəzilətlərinin ən əzəmətlisidir!"
"Minhacus-sunnə", İbni Teymiyyə Hərrani, cild 6, səh. 286
Deməli, eyni şeylər Osmanın başına gələndə səbr etməyi fəzilətdi, amma Əli əleyhissalam Rəsulullaha (s.a.a.) verdiyi sözə görə səbrli ola bilməz?
9. Əli əleyhissalamın köməyi yox idi və üzrlü sayılırdı.
“Mən belə bir düşüncəyə daldım ki, görəsən, özüm təklikdə və köməksiz olaraq ayağa qalxıb öz haqqım və camaatın haqqını geri alım, yoxsa, meydana gətirdikləri belə bir zülmət mühitdə səbr edim? Bu elə bir mühit idi ki, qocaları zəlil etmiş, cavanlar qocaltmış və iman əhlininin həyatını ən alçaq və əzab əziyyətli vəziyyətdə yaşamağa vadar etmişdi. Nəticədə, səbr etməyin əqli baxımdan daha düzgün olduğunu anladım. Beləliklə, dözümlülük göstərdim. Amma bununla belə, mən gözünə çör-çöp düşmüş və boğazında sümük ilişərək qalmış, bir kəs kimi idim və gözüm görə-görə mirasım qarət olunurdu”.
"Nəhcul-Bəlağə", Seyid Rəzi, 3-cü xütbə