Həzrəti Fatimənin (s.a.) evinə hücum

Bəşəriyyət tarixinin ən qanlı faciələrindən biri, Həzrəti Rəsulullahın (sallallahu aleyhi və alih) vəfatından bir neçə gün sonra baş vermişdir. Əbu Bəkrə beyət almaq məqsədi ilə vəhyin nazil olduğu evə hücum edilmiş və hörmətləri aradan aparılmışdır. Tam təfsilatı ilə şiə mənbələrində olduğu kimi qeyd olunmasa da, əhli-xilaf mənbələrində də bu hadisəni təsdiq edən hədislər var və hətta bəziləri zəif olsa da belə, məzmun baxımından evə hücum barədə hədislərin mütəvatir həddə olduğunu görürük. Təbii ki, bəzi hissələrini də özlərinə sərf edən şəkildə nəql ediblər, amma əsas məqsəd bu hədislərin məhz qarşı tərəfə təqdim etmək üçündür, bizə höccət deyil. Bu hədislərdən bəzilərini qeyd edək:

Allah Rəsulundan (sallallahu əleyhi və alihi ) sonra Əbu Bəkrə beyət edildiyində Əli və Zübeyr Fatimə binti Rəsulillahın (sallallahu aleyhi və alihi) yanına daxil olur, onunla məşvərət edirdilər. Bu xəbər Ömərə çatınca (evindən) çıxıb Fatimənin yanına gəldi. Dedi: “Ey Allah Rəsulunun (sallallahu aleyhi və alih) qızı, Allaha and olsun ki, sənin atan qədər bizə əziz olan bir kəs yoxdur, sənin atandan sonra da sənin qədər bizə əziz olan bir kəs yoxdur. Lakin Allaha and olsun ki, bu bu şəxslər sənin evinə yığışacaqları təqdirdə evin onlarla birlikdə yandırılması əmrini verməyimə mane ola bilməz!” Ömər gedincə onlar Fatimənin yanına gəldilər. Fatimə onlara dedi: “Bilirsinizmi ki, Ömər mənim yanıma gəlib Allaha and içdi ki, əgər yenə də bura gəlsəniz, evi sizinlə birlikdə yandıracaq! And olsun ki, o and içdiyi şeyi mütləq edəcək. Elə isə alnıaçıq halda geri dönün, özünüz bir qərara gəlin və mənim yanıma gəlməyin.” Onlar da Fatimənin yanından ayrıldılar və Əbu Bəkrə beyət edənə qədər onun yanına qayıtmadılar.

"Əl-Musənnəf", İbni Əbi Şeybə, cild 7, səh. 432

Ömər bin Xəttab Əlinin evinə gəldi, Təlhə, Zubeyr və bir qrup mühacirlər də orada idi. Ömər dedi: “And olsun Allaha, ya  beyət etmək üçün evdən çıxacaqsınız, ya da (bu evi) üzərinizə yandıracağam”. Zübeyr qılıncı sıyırmış halda onun qarşısına çıxdı. Zübeyrin ayağı ilişdi və qılınc əlindən yerə düşdü. Bu zaman üzərinə cumub onu tutdular.

"Tarix", Təbəri, cild 3, səh. 202

“Əbu Bəkir Əli əleyhissalama yazdı ki, gəlib beyət etsin.  Lakin, Əli əleyhissalam Əbu Bəkrə beyət etmədi. Ömər əlinə məşəl  götürüb, gəldi. Xanım Fatimə (salamullahi aleyha) qapıya çıxdı və dedi: “Ey Xəttabın oğlu! Qapımı yandırmaq istəyirsən?” Ömər dedi : “Bəli. Atanın hökmündən də güclüdür bu hökm”. Əli əleyhissalam gəlib beyət edib dedi: “Mən özümə söz vermişdim ki, Quranı cəm etməsəm çölə çıxmayacam”.

"Ənsabul-əşraf", Bəlazuri, cild 1, səh. 586

“Əbu Bəkrə beyət edilən zaman Əli əleyhissalam və Zübeyr məşvərət üçün Həzrəti Fatimə salamullahi aleyhanın yanına gəldilər. Bu xəbər Ömərə çatanda, Fatimə salamullahi aleyhanın evinə gələrək dedi: “Ey Peyğəmbərin (sallallahu aleyhi və alih) qızı, sənin atandan başqa heç kəs bizə əziz deyil və atandan sonra heç kəs bizə sənin qədər əziz deyil. Mənə xəbər çatıb ki, bir dəstə insan sənin evinə gəlirlər. Əgər, sən onlara bir daha evə gəlməyə icazə versən, mütləq filan işi edəcəm”. Sonra, (Ömər) çıxıb getdi. Onlar Fatimənin (salamullahi aleyha) evinə gəldikdə, Həzrəti Fatimə (salamullahi aleyha) onlara xitabən dedi: “Ömər mənim yanıma gəldi və and içdi ki, əgər siz bir də buraya gəlsəniz, filan işi edəcək. And olsun ki, o dediyini edəcək”.

"İstiab", İbni Əbdulbirr, cild 3, səh. 975

“Ömər Fatiməyə (salamullahi aleyha) qılıncı ilə, zərbə vurdu. Zübeyr  qılıncını çəkdi və Ömər mənzilə hücum etdi. Orada olan Əli əleyhissalam, Zübeyr, Miqdad , və Əbu Bəkrin xilafətinə müxalif edən şəxslər bir yerdə cəm olmuşdular. Ömər xanım Fatimə salamullahi aleyhaya xitabən dedi: “Atandan sonra kimsə bizə səndə əziz deyil. Lakin, and olsun Allaha bu məhəbbət heç vaxt başına topladığın adamlara görə, evi yandırmaq əmrini verməkdə mənə mane ola bilməz”. Fatimə (s.a) evdə toplaşanları mənzildən çıxardı.

"Şərhi Nəhcul Bəlağə", ibni Əbil Hədid, cild 16, səh. 271

Sanki Fatiməni görürəm, onun başına gələcəklər yadıma düşür. Görürəm ki, zillət onun evinə varid olur, hörməti aradan gedir, haqqı qəsb edilir, öz irsindən məhrum edilir, qabırğası sındırılır, bətnindəki körpəsi siqt olur, bu halda da fəryad edir: Va Muhəmmədah! Ancaq heç kəs ona cavab verməyəcək, kömək etməyəcək. O, birinci şəxsdir ki, ailəmdən mənə qovuşacaq, o halda gələcək ki, hüznlü, qəmgin və şəhiddir...

"Fəraidun-simteyn", Cuveyni Şafei, cild 2, səh. 34

Ömər Fatiməyə təpik vurdu ki, Muhsinin siqt olmağına səbəb oldu.

"Lisanul-mizan", İbni Həcər Əsqəlani, cild 1, səh. 268

Əbu Bəkr dedi: “Kaş ki, Fatimənin evini açmazdım, hətta müharibə niyyəti ilə qapını bağlamış olsa belə”.

"Tarix", Təbəri, cild 3, səh. 430

"Fatimənin (salamullahi aleyha) beş övladı olmuşdur: Həsən, Hüseyn, Muhsin, Zeynəb, Umm Kulsum (əleyhimussalam). Amma Muhsin siqt olmuşdur (düşmüşdür).

"Əl-Havi lil-fətava", Cəlaləddin Suyuti, cild 2, səh. 30

Göründüyü kimi, nə qədər gizlətsələr və hadisəni təhrif etməyə, unutdurmağa çalışsalar da, bəzi həqiqətlər olduğu kimi qalıb və dəhşətli faciənin izlərini özündə saxlayır. Ömər Həzrəti Fatimə salamullahi aleyhanı təhdid etmiş, evə hücum etmiş, uşağının düşməyinə və daha sonra da şəhid olmağına səbəb olmuşdur.